Af en toe heb ik een jonge hond in training, die rond zijn of haar eerste jaar geplaatst gaat worden bij iemand die de hond verder zal opleiden voor zijn of haar gebruik, onder de vlag van K9brsainwaves psychosociale hulphonden. De hond krijgt dan bij mij een lichte basis voor het werken als hulphond, zoveelmogelijk toegespitst op het leven wat de hond bij zijn nieuwe baasje gaat leiden. Als de tijd dan daar is, gaan we stapsgewijs aan de bonding werken tussen de nieuwe baas en de hond.
Vanuit K9brainwaves Viel het me op dat er best wat mensen zoekende zijn naar een hond van een jaar a anderhalf jaar. De redenen voor het kiezen voor een iets oudere hond zijn divers. Sommige mensen krijgen te veel prikkels bij het opvoeden van een pup of hebben de energie niet. Anderen hebben te snel een hulphond nodig en kunnen het zich niet permiteren om de tijd te nemen een pup op te voeden. Het opvoeden van een hulphond is intens. Je kunt je ook juist afgewezen voelen door heel normaal puppygedrag. Een pup opvoeden hoeft ook lang niet altijd veilig te voelen.... Het lastige aan een pup is, dat zij nog volledig ik-gericht zijn. Vanuit het nest hebben ze nog gedragingen zoals gillen om eten of aandacht of gillen omdat ze niet alleen willen zijn of krijsen omdat ze vet overprikkeld zijn, dat kan ook contraproductief werken en het vertrouwen in elkaar behoorlijk in de weg staan.
Amera de hulphond in opleiding 16-10 2024 Ze is 8 weken oud, wiebelige pootjes een zwart bolletje wol. Haar hele wereld is zojuist in rook opgegaan, Mama weg, broertjes en zusjes weg alle geuren weg, nu is ze alleen op de wereld, ik had haar Remi moeten noemen. Zo komt Amera zoals heel veel andere honden aan in haar nieuwe huis en dat is in haar geval dus bij mij. Ik ga de basis leggen bij Amera in kleine stapjes. Het is een hele uitdaging om Amera dingen aan te bieden zonder over haar grenzen te gaan. Maar ik wil en moet mijn grenzen ook zelf aangeven.
30-10 2024 Binnen mijn roedel leven nog 2 schotse collie dames en een oude Sheltie. ShaiLee is 4 jaar en Kayla 1.5 jaar. Kayla vond Amera de zwarte poedel gelijk wel geinig, ShaiLee, zelf een ervaren moeder vond deze rare krullebol maar zozo. Ze maakte kortemette met enig bravoure van de pup. Nou, Amera wil graag nog langer blijven leven en zodra de grote ShaiLee haar ongenoegen laat blijken door een keer hard te blaffen, springt Amera de lucht in en laat zich ondersteboven dus op haar rug vallen. Zelf had ik de 3 zusjes al bij de fokker in handen gehad. Amera liet zich toen ook zonder weerstand op haar rug leggen, wendde actief de kop af en bleef bewust zo liggen tot ik haar weer op haar pootjes zette. Een andere pup deed er alles aan om niet in de hachelijke rug positie te hoeven blijven leggen en tja nummer drie..... liet wat urine lopen, bleef in de rugpositie liggen lang nadat ik haar had los gelaten. Ik heb nr 3 maar weer op de pootjes gezet en een zetje gegeven, terwijl Amera direct wegsjouwde toen ze weer op haar 4 berepootjes stond. De eerste dagen kwam ShaiLee nogal nors uit de hoek, aan haar lijf geen polonaise, maar Kayla nam het kleine ding op sleeptouw en overal waar Kayla ging, ging het kleine ding. En wanneer ShaiLee dan een lang verongelijkt gezcht trok, kwam Kayla op voor haar nieuwe vriendinnetje. En zo had Amera al snel een prive klimrek met oren en een staart waar ze overheen klauterde en in oren en staart hing. Kayla vond alles prima. Na een ontdooi periode van een week of 2 begon ShaiLee de lol van de kleine springveer in te zien. Ze eigende zich de pup toe en Kayla kwam er niet meer aan te pas. Amera staat dikwijls op haar achterpootjes te stijgeren als een kleine zwarte hengst terwijl ze met haar voorpootjes in de lucht maait. Vaak mag Kayla ook mee doen, het is ShaiLee die bepaalt. En dan hangen ze met zijn drieén aan één en het zelfde speeltje.
Amera slaapt beneden in een grote kamerkennel, daar komt ze ook tot rust tussen het spelen en ontdekken door. In het begin vindt ze het spannend om bij mij aan een riempje te lopen en staat ze om de 4 stapjes stil. Ik onderneem ook veel alleen met Amera. We gaan naar intratuin en op de arm kijken we een kleine 5 minuten. Dit breiden we steeds een stukje uit met hele kleine stapjes. Na een tijdje heb ik het voor elkaar dat we bij onze supermarkt naar binnen mogen. Zelf vind ik dat eerlijk gezegd ook best spannend en na verloop van tijd met kleine stapjes die we maken, merk ik dat ik al gespannen de winkel in stap met de kleine pup. Ik ga letten op mijn eigen houding en ik zie wel verbetering...... Leerzaam hoor, zo'n klein ding ..... We gaan ook het bejaardenhuis waar ik werk in en na een tijdje ontdek ik dat Amera beneden kent maar ik had niet verwacht dat ze boven wat in de stress zou raken. We gaan weer naar huis maar nu kan ik wel een duidelijke training opzetten doordat ik nu net wat meer informatie heb. Beneden- begane grond, is nu prima. Lift is stom! Boven is ook spannend. De volgende keer til ik Amera op en gaan we met de trap naar 1 hoog. Daar gaan we even zitten en kijken. Ik laat haar naar de lift lopen en til haar op wanneer we instappen. Opgelucht maakt ze al aanstalte om naar de liftdeur te lopen en als de geuren van de begane grond bekend blijken, wordt het staartje gehesen en maakt ze zich uit de voeten, hup, naar buiten. De keren erna valt het me op dat ze steeds als een speer de lift uit gaat, ze blijkt steeds opgelucht als ze de lift uit mag. Boven gaan we weer zitten kijken. Dit keer op de 2e etage. Ze gaat zitten en na een tijdje liggen. Er gaat een deur dicht ze hoort een pieper. Maar als ik zeg wat het is en ik dus weet dat zij geen gevaar loopt, legt zij haar koppie weer plat op de grond. De jonge pup blijft heel ontspannen. Eenmaal in de lift zorgt ze weer dat ze zo snel mogelijk weer UIT de lift is. Dat is een aandachtspunt. Ik overleg het met wies, instructeur roedelmethode en we komen tot de conclusie dat de pup er inmiddels aantoe is om in de lift te zijn met mij en daar te leren dat ze niet altijd in gestrekte draf het gevaarte hoeft te verlaten om in veiligheid te zijn...... ik ga haar laten zien dat het ok is in de lift, door een tijdje met haar in de lift naar boven en beneden te reizen. Zo maak ik hele kleine stapjes......
16-11 2024 Ondertussen ben ik er achter dat Amera blokkeert wanneer ze niet de kruimels van de vloer mag eten bij de bakker. Dat wil ik absoluut niet, dat moet ook absoluut niet, want straks gaat ze nog proletarisch winkelen en trekt ze zelf de broden uit de schappen en begint ze al vast te smikkelen. Maar voor nu gaat ze dus in staking plat op haar gat! Want.... zij wil die broodkruimels. En las we dan iets verder in de winkel is blijft ze achterom kijken naar dat knapperige lekkers wat daar geurig op de grond ligt. Zo kom ik dus steeds voor nieuwe uitdagingen. Voor nu til ik haar langs de broodafdeling en zet haar tussen de frisdrankvlessen waar geen geur vanaf komt op de grond. Ze wandelt aan mijn zij met haar staartje redelijk in de hoogte 2 keer het gangpad door. Ik weet dat ze bij de oversteek naar een volgend gangpad blokkeerd, dus voor dat punt nodig ik haar uit om om te draaien en terug te lopen. Hier mag ik heel tevreden over zijn. Maar ik dreig ook in de valkuil te trappen te veel te willen. Amera gaat in de ankers. Oh ja, niet te snel willen. Eigenlijk valt het helemaal nog niet mee om onder haar stress nivuea te blijven. Maar als een hond te moe te gestresst is, dan leert hij ook niks meer. Ik leer ook niks als bij mij de spanning te hoog is.......