Over mij

Mijn naam is Jessica. Ik ben opgegroeid in het westen van het land met vier broers en één zus. Vroeger waren paarden mijn passie, maar toen op mijn zesentwintigste mijn eerste eigen hond in mijn leven kwam, ging er een wereld voor mij open. Momenteel liggen er drie collies en een poedeltje om ons heen terwijl we een filmpje kijken.                                            Ik woon samen met mijn vriend, mijn steun en toeverlaat. 

In de zomer verbouwen we wat groenten.  Vroeger was ik altijd te vinden op de manege. Op een blauwe maandag heb ik de woeste wateren van Reewijk bevaren in de boten van de scouting, maar dat was toch niet echt mijn ding.                                                                                                      Op mijn zesentwintigste kwam mijn eerste hond in mijn leven; Arang Banyak, wat zoveel betekend als veel of zuiver zwart. Hij was een zwarte tibetaanse terrier. Ik was de koning te rijk, met in de ene hand een klikker en aan de andere kant mijn hond, die alles met mij samen deed. Hij ging zelfs met mij mee naar het werk.

Met het hondje kwam een hobby mee, dogdance. Het werd mijn lust en mijn leven. Want als ik iets doe, dan doe ik dat grondig en gedreven. Ik ben zelfs in Zwitserland en Duitsland geweest en ook in Belgie heb ik wedstrijden gelopen. En zo werd ik een trainer in hart en nieren. Die eigenschap maak ik nog regelmatig gebruik van bij het begeleiden van hulphonden teams. Ik ben danook creatief en vindingrijk in het trainen van honden geworden en heb ook geleerd om naar het individu op zich te kijken. 

Al doende leert men is danook meer dan waar. Diverse typen honden hebben hun eigen aanpak nodig. Ambre, het hondje hiernaast afgebeeld was een vuurhondje, een pittig hondje wat direct in actie komt en aanwezig is.  Types zoals zij doen eerst en terwijl ze in hun sprong letterlijk in de lucht hangen, bedenken ze dat wat ze aan het doen zijn, wellicht toch niet zo handig is. Het zijn honden die altijd alles supersnel doen en daarna pas denken.  Ik heb aarde honden gehad, die zijn zo stabiel dat ze niet snel van hun stuk  te brengen zijn. Maar, de gene die ik nu heb, is wel wat moeilijk in beweging te krijgen. Dan heb ik nog een waterhondje lopen. Veel collies zijn water. Een waterhond met een baas die goed met haar overweg kan, maakt een ijzelsterk team. Het hondje wat in basis wat onzeker is, vertrouwt sterk op zijn baas. Dat zijn in de regel gemakkelijk te trainen honden, want ze willen veilig zijn bij hun baas en doen daar alles voor. 

Al die verschillende types en hun bazen hebben een verschillende aanpak nodig. De kunst is om een training zo aan te pakken, dat de deelnemer en zijn hond succesvol in de training zijn. Daarom is het zo  belagnrijk om divers te zijn in hoe ik een werkwijze kan aanbieden. 

In 2019 heb ik mijn papieren voor de SOVA training topdog gehaald. Een sociale vaardigheidstraining voor jong volwassenen. In 2020 heb ik 2 trajecten gedaan en vanaf 2025 ga ik hier een doorstart mee maken.

Eind 2024 heb ik bij Kynotrain van Peter Beekman mijn diploma gehaald voor het opleiden van hulphonden. Ik hanteer zijn werkwijze waarbij ik er op let dat de hond in staat gesteld te gaan signaleren in plaats van spiegelen.                             Verder wil ik nog eens benadrukken dat het belangrijk is dat de hond ook voldoende ruimte krijgt om te ontspannen en hondse activiteiten te hebben en met zijn of haar baas lol kan maken.                                                                                        Als ik iets mooi vind, dan ben ik gedreven. Meer en meer leer ik om in kleine stapjes contact aan te gaan met deelnemers, uiteraard met veel ruimte voor de deelnemer. 

Wat mij speciaal maakt binnen dit werk is mijn expertise in het band op bouwen tussen deelnemr en hond. Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk die basis is en ook hoe moeilijk het kan zijn. Als een hond zich minder gedraagtdan dat jij als baas zou willen, dat dit afbreuk kan doen aan het vertrouwen in je hond. Dat je in feite daadwerkelijk een klein beetje onthecht kunt raken wanneer hond en jij elkaar even niet meer zo verstaan en dat dat juist bij mensen die een psychosociaal hulphond nodig hebben,

een serieus probleem kan worden. Ook het wennen aan een nieuwe hond "de klick vinden" is nogal eens een uitdaging. En dan is het fijn als er iemand is die jou als deelnemer begrijpt en met je mee kan denken hoe je weer vertrouwen in elkaar kunt krijgen. Want juist als knuffelen eng of moeilijk is, is het niet behulpzaam als de ander zegt dat je "in contact" moet gaan knuffelen, dan is het fijn als je instructeur nog andere mogelijkheden heeft om aan het vertrouwen tussen jou en je hond te werken. Dat is iets waar ik je goed bij kan helpen.                                                                          Het doel van mijn werk is om met jou een hond te trainen, die helpt om jouw wereld te vergroten en een tikje veiliger te doen voelen.

• KVK nummer : 95927344

Behaalde diploma's

Basis instructeur roedelmethode

In                    heb ik mijn papieren roedelmethode instructeur behaald. Arjen van Alpen heeft een wetenschappelijk onderbouwde methode ontwikkeld waarin de hond in al zijn fecetten, het opgroeien de verschillende levensfases, sociaal leren vanuit verschillende invalshoeken belicht wordt. Hij heeft zelfs een boekje ontwikkeld omtrent hulphonden, binding, hechting en vertrouwen.

Persoonlijk maak ik gebruik uit mijn kennis van de roedelmethode wanneer het om leeftijd van de hond gaat en wat je van een hond vraagd. Kennis die ik opgedaan heb van Peter Beekman van Kynotrain en kennis van de Roedelmethode (R) combineer ik met als doel de hond niet te overvragen, onder de grens te blijven waarop de hond teveel stress ervaart en niet meer in staat is om te leren. Tevens geniet ik ervan om met de deelnemer te gaan kijken naar wat een hond nou aan het doen is als je hem een opdracht geeft. Vaak kun je, als je goed kijkt, zien dat een hond bezig is om een oefening of probleem op te lossen. Als je er dan doorheen roept dat hij iets moet doen, terwijl hij aan het nadenken is, dan werk je niet met maar tegen elkaar in.                                                                                                                Vanuit de roedelmethode weet ik ook dat een hond als hij in de observatie periode iets doet, dat hij vrij snel na die eerste keer, gaat uitzoeken wat er van hem gevraagd wordt en dan dus juist even niet doet wat er van hem gevraagd werd.                                                                 Voorbeeldje: Ooit was ik met mijn jonge Duitse herder Lizzy met een klikker in de weer. Ik wilde dat ze naar links keek (daar stond een doos en ik wilde dat ze daar in zou stappen ooit. Dat was een leuke manier om met de klikker om te leren gaan. Zo doende klikte ik iedere keer wanneer Lizzy naar links de doos keek en gretig nam mijn pup haar beloning in ontvangst. Ze ging zelfs steeds langer en duidelijker naar links kijken en kwispelde steeds even kort wanneer ik haar bevestigde met mijn klikker en wat lekkers. Na een aantal keer naar links kijken en een beloning krijgen, keek ze ineens naar rechts! Je zou zeggen, dat is de verkeerde kant dus dat doet ze FOUT. Maar Lizzy was eliminerend aan het leren! Ze was heel bewust naar die verkeerde kant, ze begon zich ervan bewust te worden dat naar rechts kijken niet was wat ik van haar vroeg. Ze wilde enkel dat ik dat even voor haar bevestigde. Het korte moment van naar rechts kijken werd opgevolgd door een tikje tegen de voerbuidel met haar neus en wat ze toen deed, daaruit bleek over duidelijk dat ze aan het discrimineren- uitfilteren wat niet de bedoeling was- aan het doen was. Na het aantikken van de voerbuidel, draaide ze zich op nieuw bij mij vandaan, ging enorm overdreven naar links kijken, draaide zich weer om naar mij en begon hevig te kwispelen (en ging zitten) Zij had bewust uitgevonden wat ik wel en wat ik niet van haar wilde. 

opnieuw het zelfde zal proberen.  

 Je zou denken,  je hebt nee gezegd en een rukje aan de riem gegeven, dus de hond weet nu: baasje wil niet dat ik met mijn snuffert aan dat bekertje kom, dus ik zal dat niet meer doen.....   Arjen van Alphen kwam met de regel van drie en later ontdekte ik dat deze manier van leren, want anders dan dat is het niet, eigenlijk discriminerend leren is. De hond gaat onderzoeken wat er van hem gevraagd wordt. 

Voorbeeldje: hij ziet een bekertje op straat liggen, hij gaat er niks vermoedend heen en raapt het bekertje op, althans, dat is hij van plan maar baasje wil niet dat hij iets van de grond op raapt, dus die zegt "Nee" en geeft een rukje aan de riem. (even buiten beschouwing gelaten of een rukje aan de riem wel of niet een goede reactie van de baas is, daar bind ik nu even geen waarde oordeel aan.)

Jessica Blacquiere
Lijsterlaan 24                                                                    7711 LK 

Nieuwleusen                                                                    06 29575285